Over de liefde in de Tweede Wereldoorlog is heel wat te doen geweest en nog steeds. Ook toen kreeg men vlinders in de buik, in de schuilkelder of gewoon op straat. De band tussen liefde en oorlog is intiem en zo oud als de mensheid zelf. Liefdesaffaires en liefdesverdriet worden onder doodsbedreiging intenser beleefd.

In de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog merkten Nederlanders weinig van de bezetting. Er was weinig schaarste, de schouwburg was geopend en avond aan avond werd in menige uitgaansgelegenheid gedanst. Veel jonge vrouwen vielen voor de charmes van de bezetters. Die verschilden zo van de Nederlandse mannen, ze waren romantisch, hoffelijk en zagen er goed uit in hun strakke Wehrmacht-uniform. De meeste Duitse soldaten waren niet de wrede bruten die we kennen uit de films. Voormalige moffenmeisjes schetsen het beeld van jongens die heimwee hebben naar huis en met tegenzin de dienstplicht vervullen.

Tijdens de lezing wordt verteld over onmogelijke relaties tussen onderduikers en verzetslieden, over Nederlandse vrouwen met Duitse soldaten, over huwelijken in Westerbork. Ook in Nederlands-Indi heeft zich op dit gebied veel afgespeeld. Dat wordt belicht aan de hand van het persoonlijke verhaal van een Japanner en een Belgische dame. Ook wordt verteld over de Troostmeisjes in de Oost. Het is een indringend verhaal over liefde, de risicos en gevolgen daarvan.

Bezoekers van het museum kunnen deze lezing gratis bijwonen.