archief oud artikel 14 december 2018 Cultuur Ede, Gelderland Weinig blaasinstrumenten mengen zo mooi met de klank van strijkers als de klarinet. Mozart was een van de eersten die dat ontdekte. Geen wonder dat zijn 'Klarinetkwintet' tot de mooiste klassieke muziek behoort. Voor de 'Hart & Ziel Lijst 2017' stemden Radio 4-luisteraars massaal op Mozarts meesterwerk. In de Edesche Concertzaal combineren klarinettist Arno Piters en zijn collega's van het Koninklijk Concertgebouworkest deze parel uit de kamermuziek met stukken van Schumann, Puccini en Keuris.
Als veertienjarige kon Arno Piters er alleen maar van dromen: klarinet spelen in het Koninklijk Concertgebouworkest. Maar die droom werd werkelijkheid, want de Limburgse jongen uit Eijsden belandde amper tien jaar later in dit wereldberoemde orkest. Over het geheim om zover te komen, is Arno heel helder: "Natuurlijk moet je talent hebben, maar het is ook gewoon keihard werken."
Weinig gescheeld
Overigens had het weinig gescheeld of Arno Piters was geen klarinettist, maar trompettist geworden. "Eigenlijk wilde ik trompet spelen in onze plaatselijke muziekvereniging Sainte Cécile. Maar op slinkse wijze heeft mijn vader daar een stokje voor gestoken." Met een brede grijns: "Hij wilde liever dat ik, net als hij, klarinet ging spelen. Op een dag lag de kamervloer vol met velletjes muziek. "Dit moet je allemaal uit je hoofd kennen als je trompet wilt spelen", zei hij. Toen ik vroeg wat ik moest kennen om klarinet te mogen spelen, antwoordde hij: "Niets!" Het sloeg natuurlijk nergens op, maar de keuze was gauw gemaakt..."
Muzikale basis
Spijt van zijn keuze heeft Arno nooit gehad. "De klarinet is een van de weinige instrumenten waarop je bijna alle stijlen kunt spelen, van klassiek tot klezmer en jazz." En op de muziekvereniging had de jonge klarinettist al snel zijn stek gevonden. "Het mooie van een dorp is dat bijna iedereen hetzelfde schema heeft. Al mijn vrienden zaten bij de harmonie. Ons geluk was ook dat de dirigent zich sterk inzette voor de jeugdopleiding. We hebben een goede muzikale basis gekregen en zoiets draag je altijd met je mee, ook als je niet de muziek ingaat. Ik heb nog steeds contact met veel van mijn jeugdvrienden. Hoewel ze allemaal succesvolle banen hebben, grijpen ze nog wel eens naar die hoorn of fagot!"Puinhoop
Hoewel Arno muzikaal boven gemiddeld presteerde, had hij niet direct muzikale ambities. "Ik dacht: ik speel wel aardig, maar het mag geen naam hebben. Bovendien maakte ik er in de derde klas een enorme puinhoop van. Zoals zoveel pubers was ik met van alles bezig behalve met school. Ik degradeerde van het vwo naar het havo en even zag het ernaar uit dat het helemaal fout zou gaan…" Maar gelukkig was daar het advies van een leraar. "Hij stelde voor dat ik mee zou doen in het schoolorkest. Dat leek me wel wat. Later kwam ik erachter dat, zonder dat ik het doorhad, verschillende mensen ervoor zorgden dat ik bij de juiste docenten terecht kwam."Complimentjes
Een van die docenten was Jan Cober van het Maastrichts Conservatorium. "Hij had direct door wat voor vlees hij in de kuip had. Ik was een jonge hond en vond veel leuk. Ook merkte hij dat ik gevoelig was voor complimentjes, dus gaf hij ze niet. Ik studeerde me te pletter, omdat je toch die erkenning wilt." Arno boekte succes, wat zijn zelfvertrouwen versterkte. "Belangrijk is dat je goede docenten zoekt, dat je mensen om je heen verzamelt die beter zijn dan jij; daar kun je je aan optrekken. Gaandeweg werd ik steeds beter."Olympische voorbereiding
Via Jan Cober kwam Arno in contact met Willem van der Vuurst, klarinettist van het Koninklijk Concertgebouworkest. "Ik trok de stoute schoenen aan en vroeg of ik een keer in het orkest mocht meespelen. Zijn antwoord was glashelder: “Nee, natuurlijk niet, daar ben je niet goed genoeg voor!†Dat liet ik natuurlijk niet op me zitten en ik ging heel hard werken. Ik wilde zâ graag bij dat orkest. Uiteindelijk mocht ik een keer meespelen en daarna werd ik steeds vaker teruggevraagd." In 2003 stond er een vacature open en was Arno er als de kippen bij om auditie te doen. "Ik heb me olympisch voorbereid. Niet alleen door veel te studeren, maar ook door me te focussen: niet naar de kroeg, op tijd naar bed. Ook fysiek moet je als musicus namelijk in topvorm zijn." Het resultaat mocht er zijn, want Arno werd gekozen uit 75 kandidaten.Bernard Haitink
Inmiddels speelt Arno twaalf jaar bij het KCO, is hij hoofddocent klarinet aan het Amsterdams Conservatorium en organiseerde hij vorig jaar het eerste Nederlandse Klarinetfestival. "Het is soms woekeren met de tijd - zeker met een vrouw en een zoontje van vier -, maar toch heb ik nooit het gevoel dat het ‘werk' is. Het is alsof je een kind in een snoepwinkel bent: alles is leuk!" Hoogtepunten uit zijn loopbaan bij het KCO kan hij daarom moeilijk opnoemen, hoewel... "Bernard Haitink heb ik altijd een enorm inspirerende dirigent gevonden. Die man straalt zo'n ongelooflijke rust uit. Hij hoeft er maar te staan of het orkest speelt al mooier. Hij reageert ook nooit op een fout. En als je een paar keer dezelfde fout speelt, kijkt hij alleen maar naar je met een blik die zeggen wil: "Kan ik iets voor je doen?" Ook bijzonder is dat hij met open handen dirigeert. Alsof hij je uitnodigt: "Nu mag jij".Kamermuziek
Binnen het Koninklijk Concertgebouworkest is ook veel ruimte voor kamermuziek. "Dat is belangrijk, zeker voor de strijkers. Die staan er, anders dan in het orkest, in hun eentje helemaal alleen voor; elk krasje, elk foutje hoor je. Kamermuziek komt het samenspel van het hele orkest ten goede, want je moet enorm goed letten op wat er om je heen gebeurt. En dan maakt het eigenlijk niet uit met wie je samen speelt, want iedereen speelt de sterren van de hemel. Daarom vind ik het zo geweldig om samen het programma met de schitterende kwintetten van Mozart en Keuris te doen!"Uitdagingen
Er valt voor Arno nog veel uit kamermuziek te halen. "Ja, zeker in dit soort combiprogramma's met iets ouds en iets nieuws. Ook het organiseren wil ik nog verder uitbouwen. Het is zo leuk om te merken dat al die klarinettisten tegen wie je vroeger huizenhoog opkeek, nu je collega's geworden zijn. Soms denk ik wel eens bij mezelf; dat heb ik toch mooi gered!" Arno Piters treedt samen met andere solisten uit het Koninklijk Concertgebouworkest op zaterdag 26 januari horen in de Edesche Concertzaal. Het concert begint om 20:00 uur.
Laatst gewijzigd: 2019-01-15 15:16:50 · Gepubliceerd: 14 december 2018 - 161