archief oud artikel 27 februari 2019 Cultuur Amsterdam, Noord-Holland David Hockney (1937) houdt van kleur. En van groots. Letterlijk. Hij maakt schilderijen die meters hoog en breed zijn. Zo groots en kleurrijk is ook de expositie Hockney - Van Gogh: The Joy of Nature in het Van Gogh Museum in Amsterdam, ingericht met aanwijzingen van Hockney zelf. Hier word je ondergedompeld in zijn wereld, waar je omhoog kijkt naar enorme bomen en alle seizoenen tegelijk beleeft.

Op zoek naar licht en kleur

Zoals Vincent van Gogh uit het grijze Nederland vertrok naar het kleurige zuiden van Frankrijk, zo vertrok David Hockney uit het druilerige Engeland naar het zonovergoten Californië. En net als Van Gogh werd hij gegrepen door de kleuren in zijn nieuwe woonplaats. Zijn landschappen op de expositie Hockney - Van Gogh: The Joy of Nature maakte hij in Engeland, maar de intense kleuren bleven. Het is het eerste wat je ziet als je de enorme ruimte in het Van Gogh Museum binnenstapt. Wow, zoveel kleur, waar je maar kijkt! Enorme bomen in de oranje gloed van de herfst torenen boven je uit, daarnaast het volle groen van een zomerbos en het pronkstuk: tien meter aan lentebos met onder de stammen een kleurig tapijt van lentebloemen. Felle kleuren op de wanden laten de kleuren uit Hockney's schilderijen nog beter tot hun recht komen. "Ik ga hier niet meer weg", verzucht een bezoekster. "Ik wil op de grond gaan liggen en alleen maar kijken", zegt een ander.

Vier seizoenen

Het kleurrijke landschap met majestueuze bomen voert je naar een filmische wereld, verder het bos in. Op vier wanden om je heen zie je dezelfde bosweg, in vier verschillende seizoenen. Elke film bestaat uit negen schermen. Dan zie je dat deze schermen niet echt op elkaar aansluiten. Bomen worden fragmentarisch, stammen lopen niet door en toch blijft het één geheel. Het maakt dat je anders gaat kijken en niet meer focust op één punt. Dan, door een opening tussen de films, zie je een van de schilderijen die Hockney heeft gemaakt op dezelfde plek. En word je weer aangetrokken door het feest van kleuren in de rest van de zaal.

Hockney en Van Gogh

In de zaal hangen ook vier schilderijen van Vincent van Gogh. Je zou verwachten dat ze wegvallen tussen het grote werk van Hockney, maar ze zijn zo afgeschermd dat ze juist opvallen. Kijkend naar deze schilderijen vallen enkele frappante overeenkomsten op in het werk van de twee kunstenaars. Hun perspectief, hun liefde voor kleur, maar ook hoe ze bijvoorbeeld de bladeren aan hun bomen schilderen. Een mooi moment om naar de bovenetage te gaan, om meer vergelijkingen tussen Hockney en Van Gogh te zien. Na een muur vol aquarellen van Hockney zie je schilderijen en tekeningen van Van Gogh tegenover vergelijkbaar werk van Hockney. Hier kun je even je rug naar Hockney keren en alleen de Van Goghs op je in laten werken.

Andere manier van kijken

Al snel zijn ook de werken op de bovenetage weer groot en meeslepend, soms wel twee meter hoog. Het blijken schilderijen te zijn die Hockney maakte op de iPad. Je loopt er van de winter door de lente richting de zomer. Leuk: op een scherm zie je hoe twee van die werken ontstaan, streep voor streep, stip voor stip. Een kijkje in de keuken van de kunstenaar. De expositie eindigt hier met Hockneys experimenten met perspectief. Een weg die slingert tussen rode huizen, schilderijen met vreemde hoeken die zorgen voor diepte en op het eind, als toetje, Hockneys nieuwste werk. Een collage van foto's die zijn atelier verbeelden, met hemzelf tussen zijn werken. Sommige foto's zijn van boven genomen, andere van onderen. Net als met zijn films word je hier gevraagd op een andere manier te kijken. En dat is precies waar Hockney met zijn werk naar streeft.

Laatst gewijzigd: 2019-03-05 10:38:47 · Gepubliceerd: 27 februari 2019 - 2742