Nederlandse Kampioenschappen Strafwerkschrijven
» Let op: deze activiteit is voorbij «
Op Koningsdag is er een Koningsmaal in Molen de Breek. Het voorprogramma van het Koningsmaal speelt zich af in het Schooltje van Dik Trom. Daar vinden de eerste Open Nederlandse Kampioenschappen Strafwerkschrijven plaats.
Iedereen kan zich daarvoor opgeven via molen@debreek.com. Inschrijfgeld is € 2,50 o.a. t.b.v. het Schooltje van Dik Trom. Burgemeester Lieke Sievers reikt om 16.15 uur de hoofdprijs uit, een gratis Koningsmaalbon aan de beste strafschrijver of -schrijfster.
Lees hieronder waarom Terts Brinkhoff graag deze kampioenschappen wil winnen. Heb je ook mooie of kwaadaardige herinneringen aan schoolstraf? We horen het graag.
"Ja, ik wil graag de Eerste Open Nederlandse Kampioenschappen Strafwerkschrijven winnen, omdat ik nog steeds kwaad ben op juffrouw Ter Braak. Ik was zes jaar en we leerden schrijven met een kroontjespen. Eerst nat maken in de mond, dan voorzichtig dopen in de inkt en dan, zonder knoeien en vlekken maken, tussen de lijntjes schrijven. De kleine letters tussen de twee kleine lijntjes en de grote tussen de grote lijnen. Ik vond het geweldig en wilde de beste van de klas worden.
Juffrouw Ter Braak was lang en slank, op hoge hakken, met een kokerrok en ze droeg een opvallende vlinderbril. Ik was zeer onder de indruk van haar verschijning. Maar haar ogen stonden geniepig en haar stem kon net zo piepen als het krijt op het bord. Ik denk dat juf Ter Braak lesgeven aan kleine kinderen een ramp vond. Haar woedeaanvallen konden hoog oplaaien. Zo stopte ze eens een jongen met zijn neus in het inktpotje. Of je moest achter het bord staan. Dan gooide ze het bord zo hard dicht dat je eerst met je hoofd tegen de muur knalde en dan tegen het bord. De leraar van de vijfde klas schoot te hulp als het schreeuwen van de juf en de kinderen tot buiten het lokaal te horen was. Verschillende klasgenoten kregen last van bedplassen, anderen begonnen spontaan over te geven van de narigheid en ik ging stotteren.
Nu moest ik ook een keer nablijven en strafwerk schrijven. Mijn moeder stond in de gang paraat om mij te hulp te schieten. Ik begon zo mooi te schrijven dat de juf onmogelijk boos op mij kon worden. Dus zolang ik schreef gebeurde er niets. Ik voelde mij veilig, want schoonschrijven was de uitweg en mijn moeder was in de buurt.
Inmiddels zat ik op stottertherapie. Maar gelukkig verhuisden we naar een dorp, waar ik bij de lieve juffrouw Trifteren gelukkig ben geworden en waar ik kon pronken met mijn schoonschrijfkunst."
