Wandeling door polyfonie waar publiek een eigen plek kiestL'Héritier, De Kerle, Da Perugia
Geen stoelen, geen banken. De zangers bewegen door de ruimte en kiezen steeds een andere plek. Als publiek bepaal je zelf waar en hoe je luistert: liggend tussen de zangers, met je ogen dicht of meekijkend over de schouder van de dirigent. Wanneer de zangers beginnen, gaan de lichten uit. Alleen de oplichtende partituren geven enige oriëntatie.
De muziek uit de renaissance is een spel van ruimtelijkheid. Of het nu om rondgalmende polyfonische klanken gaat of het vraag-antwoordspel tussen twee koren zoals dat voor het eerst werd verkend door Gabrieli in de San Marco in Venetië. Paul Van Nevel neemt je mee in dat spel van ruimte en van tijd.Pieter Maessins Tota pulchra es
Johannes Ciconia Le ray au soleyl
Vicente Lusitano Salve Regina
Anoniem Si doulchement mon ceur
Robert Wylkynson Jesus autem transiens
Jean l’Héritier Locutus est Dominus
Antoine Brumel Du tout plongiet / Fors seulement
Max Reger Time, what an empty vapor ‘tis
Mathieu Gascongne Ista est speciosa
Francesco Soriano Oblighi sopra ’Ave Maris Stella’
Jean Larchier Petit coeur franc
Jacobus de Kerle Agnus Dei uit de Missa Da Pacem Domine
