archief oud artikel 14 november 2008 Rotterdam, Zuid-Holland Je brood verdienen is soms heel makkelijk. Maak een paar mooie foto's, geef anderen de mogelijkheid om de foto's na te schilderen en plak je eigen naam eronder. Kunstenares Shirana Shahbazi hoopt dat 'haar' kunst gewaardeerd wordt in de westerse wereld. Kunst dat anoniem is geschilderd door Iraanse reclameschilders. Shahbazi valt hiermee gigantisch door de mand.
Het Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam gebruikt het vernieuwde entreegebied om het werk van Shahbazi tentoon te stellen. Aan de vier muren hangen niet meer dan tien schilderijen; levensgrote stillevens met enkele bizarre onderwerpen. Naast simpele openbaringen met fruit en schelpen, kijken meerdere schedels de aanwezige museumbezoekers toe. Koppel de reusachtige grootte van de schilderijen aan de felle, contrasterende kleuren en hoofdpijn is geboren!
Shahbazi valt hiermee gigantisch door de mand.
Credits verdient Shahbazi eigenlijk helemaal niet. De 34-jarige kunstenares (zoals ze zichzelf noemt) fotografeerde de composities die op de schilderijen te zien zijn, maar daar blijft het ook bij. De foto's werden door reclameschilders omgetoverd tot kunstwerken. Toch durft de slinkse dame haar eigen naam onder de schilderijen te zetten. Alsof ze het zelf heeft geproduceerd. Waar haalt deze vrouw het lef vandaan? De anonieme schilders worden nergens genoemd. Een grote belediging voor de mensen die veel tijd en energie in deze creaties stopten.
Genoeg over Shahbazi. De kunst, daar draait het om! Jammer genoeg is de kwaliteit van de werken niet om over naar huis te schrijven. De immense afmetingen van de schilderijen overdonderen mensen tijdens de eerste ontmoeting. Later blijkt dat de schilders enkele schoonheidsfoutjes achterlieten. De Iraanse schilders maken gebruik van egale vlakken. Bij de grote schilderijen zijn deze met een roller van een mooie tint voorzien. Als een crimineel die geen handschoenen draagt tijdens een inbraakpoging, laat de roller grote strepen achter op het doek. Een onaangename combinatie met het hele realistische centrumspel. Een kwastje had iets meer moeite gekost, maar zou uiteindelijk het totale plaatje helemaal afmaken.
Nog een groot nadeel is het feit dat de schilderijen een ziel missen. Natuurlijk zijn het allemaal stillevens - levende wezens ontbreken - maar dit rechtvaardigt de inspiratieloze voorstellingen niet. Kijk eens naar de reeks zonnebloemen die Vincent van Gogh schilderde. De vreugde van de florerende bloemen valt uiteen door het naderende rotproces. Het leven an sich. De reeks van Shahbazi geeft de grijze massa geen stof tot nadenken. Erg spijtig.
Het grote voordeel aan Shahbazi's tentoonstelling is dat het gratis te bezichtigen is. Met slechts tien matige schilderijen kan de beginnende museumbezoeker even warmdraaien. De criticaster haalt er zijn neus voor op. Die loopt linea recta door naar de expositie van Charley Toorop in hetzelfde museum. Toorop heeft ten minste zelf haar schilderijen gemaakt. Hier kan Shahbazi een voorbeeld aan nemen. Tot die tijd verdient haar kunst een enkele reis Teheran. Tot ziens!
Geschreven door onze redacteur Tim Kraaijvanger.
Laatst gewijzigd: 2011-05-09 10:46:50 · Gepubliceerd: 14 november 2008 - 558