archief oud artikel 21 januari 2011 Cultuur Den Haag, Zuid-Holland Heerlijk eten, een goed glas wijn en gezellige vrienden om je heen: wat een fijne avond. Dan ineens onderbreekt een dringend bericht de muziek op de radio. "Het Ministerie van Nationale Veiligheid roept alle inwoners van Den Haag op hun huis te verlaten." Een angstige reis zonder einde begint in het Humanity House. Helaas sluit het museum per 1 november 2020 definitief zijn deuren.

Met een registratieformulier onder de arm stapt deze vluchteling voor één dag de experience van het Humanity House binnen. Moederziel alleen. In de eerste kamer rinkelt de telefoon zonder ophouden, totdat het antwoordapparaat aangaat. "We hebben al lang niets meer van je gehoord. Waar ben je? Neem in ieder geval de brief mee. Daar zit een heel belangrijk document in!" Door de brievenbus valt een envelop. En inderdaad: voor Sifra Kriek. Ook die gaat mee onder de arm.

"Je bestaat niet!"

Je bestaat niet

Langs omgevallen wijnglazen, een radio met het dringende bericht en een haastig ingepakte koffer komt de eenzame vluchteling aan in een krappe gang met allerlei vervallen deuren. Door kijkgaten in de deuren zie je de uitzichtloze toekomst met vervallen huizen, nog meer deuren en nog meer gangen. Van allerlei kanten hoor je gezucht en gesteun. Hoe verder je loopt, hoe langer de gang lijkt. Het houdt maar niet op. Claustrofobisch word je ervan. Graffititeksten als "Refugee is invisible", drukken je op de harde feiten. En een grote spiegel bevestigt nog maar eens dat je als vluchteling totaal niets te vertellen hebt. Je bent namelijk niet eens te zien in de spiegel. Een tegeltje naast de spiegel vertelt: "Je bestaat niet".

Nooit verloren

Zie je als vluchteling ooit je familie of vrienden nog terug? En komen zij ooit te weten wat er met jou is gebeurd? Honderden archiefkasten bieden de oplossing. Als je na een ramp teruggevonden wil worden, plaats dan je registratieformulier in de kast. De eerste twee letters van je achternaam leiden je naar de juiste map. Twee gaatjes in het formulier en je naam en foto gaan nooit verloren. In een klein hokje achter het archief eindigt Zone A. Hier heb je de envelop nodig die je aan het begin kreeg. "Waar is je visum voor Zone B?", vraagt een norse stem. "Toon het!" Met een trillerig handje wordt de envelop geopend. "Wat is je eindbestemming?!" Ook al zit er niemand achter het glas, terug praten gaat automatisch. Even later opent de schuifdeur en wacht er weer een nieuw avontuur. Nog meer oorlog.

Bloedspatters

In een container hangt een pistool. "Haal de trekker over". Een oorverdovend lawaai doet pijn aan je oren. "Je moet keuzes maken!", wordt er geschreven op de muur. En dan ineens levensgroot je eigen foto. Met het hart nog in de keel komt een paar stappen verder de geur van smeulend plastic je tegemoet. Een verbrand koffiezetapparaat, Engelse drop en een veger en blik. En dan ineens een kamer met deze apparaten nog in originele staat. In een gezellige IKEA-kamer, waar de televisie met een voetbalwedstrijd aan staat. Het verlangen naar een eigen plek wordt steeds groter.

Zodra je denkt dat je het niet meer redt, dat je moe bent en rust nodig hebt, staan er tientallen bedden. "Ga lekker liggen", is de boodschap van het Rode Kruis. En dat laat deze vluchteling voor één dag dat zich niet nog een keer zeggen. Het is voorbij.

Conclusie

De ervaring die je als bezoeker meemaakt in het Humanity House is heftig. Voor bezoekers is het na een uurtje voorbij, voor echte vluchtelingen duurt het soms hun hele leven. Door middel van je foto en je naam die overal terugkomt, wordt het avontuur levensecht. Je ontdekt hoe jij reageert op een noodsituatie. Bezoekers zijn verrast. "Het museum geeft het gevoel dat dit niet kan, maar toch gebeurt. Schokkend", schrijft een bezoeker. Let wel op: kinderen onder de tien jaar mogen niet alleen de experience in.

DagjeWeg.NL-waardering Humanity House

Laatst gewijzigd: 2020-10-20 09:21:47 · Gepubliceerd: 21 januari 2011 - 10596