archief oud artikel 10 april 2009 Amsterdam Moderne operaregie houdt nog wel eens in dat een regisseur verdwaald is in zijn eigen gedachten en het publiek de ene na de andere abstracte nonsens voorzet. Maar niet bij Willy Decker. Hij nam één van de populairste Verdi-opera's, La Traviata, en maakte er een indringend stuk van.
Echte liefde
La Traviata van Giuseppe Verdi was bij de wereldpremière in 1853 een flop, maar is inmiddels een echte klassieker, onnoemelijk vaak opgevoerd en opgenomen. Het gaat over de courtisane (luxe prostituee) Violetta, die in de vriendelijke Alfredo voor het eerst iemand ontmoet die echt van haar houdt. Alfredo’s vader Giorgio steekt echter een stokje voor hun relatie door Violetta weg te sturen. Het is mede de reden dat Violetta, die aan de tering lijdt, langzaam haar dood tegemoet gaat. Uiteindelijk zorgt Giorgio, die spijt heeft, dat de geliefden toch weer bij elkaar komen, maar dan is het te laat: Violetta sterft.Kaaltjes
In 2005 maakte Willy Decker een bijzondere productie van deze opera in Salzburg. De Nederlandse Opera vroeg hem om dat kunstje ook in Nederland, in Het Muziektheater in Amsterdam, te vertonen. Gisteren vond de première plaats.
Decker heeft het toneel aardig opgeruimd. Alles dat niet echt ter zake doet, heeft hij weggelaten, waardoor alleen maar enkele krachtige symbolen overblijven. Het ziet er op het eerste gezicht kaaltjes uit. Er is geen duidelijke tijdsaanduiding of locatie. Maar juist dat geeft alle ruimte aan de hoofdrolspelers om hun gevoelens te tonen, om hun karakter geloofwaardig neer te zetten.
Dat doen ze op bewonderenswaardige wijze. De jonge Russische sopraan Marina Poplavskaya zingt en acteert zeer overtuigend – al verslikt ze zich even in de eerste akte, maar dat zal de koudwatervrees zijn die bij een première hoort. Haar geliefde Alfredo (Ismael Jordi) doet niet voor haar onder. Hij is precies die betrouwbare, toegewijde partner die hij moet zijn, en bovendien heeft hij een verrukkelijke tenorstem.
Door hun goede presentatie komt de regie van Decker helemaal tot zijn recht. Het stuk graaft diep in de karakters van de hoofdrolspelers, en maakt het zo een indringend geheel.
Beleving
Er is wel een voorwaarde om al deze pracht mee te krijgen: je moet enigszins het verhaal van de opera kennen. Een nitwit zal de symboliek op het toneel wellicht ontgaan, en daarmee een stuk minder van de opera kunnen genieten. Maar als je je even inleest in het verhaal, kan deze Traviata een hele beleving zijn.
Deze recensie is geschreven door de redactie van Place de l’Opera. Voor een uitgebreidere recensie, de complete opera-agenda en andere artikelen uit de operawereld, zie www.operamagazine.nl.
La Traviata is tot en met 5 mei nog negen keer in Het Muziektheater in Amsterdam te zien. Zie voor details www.dno.nl
Laatst gewijzigd: 2011-05-09 10:46:50 · Gepubliceerd: 10 april 2009 - 524