archief oud artikel 11 september 2010 Cultuur Amsterdam, Noord-Holland Met de première van Les vêpres siciliennes (De Siciliaanse vespers) op vrijdag 10 september is De Nederlandse Opera haar nieuwe seizoen begonnen. Verdi's werk is een grootse opera vol verraad, intrige en onmogelijke relaties, maar in de productie van het Amsterdamse operahuis bleef dat allemaal nogal grijs en saai.
Driehoeksverhouding
Les vêpres siciliennes is de eerste Franstalige opera van Giuseppe Verdi, een beroemde Italiaanse operacomponist. Het verhaal draait rond een driehoeksverhouding: de jonge Siciliaan Henri is verliefd op de Oostenrijkse hertogin Hélène. Hélène wordt echter gevangen gehouden door de Franse gouverneur Guy de Montfort. Als blijkt dat Montfort de vader van Henri is, ontstaat een zeer gespannen situatie.
Deze onmogelijke relaties spelen zich af tegen de achtergrond van een politiek conflict tussen de Fransen en de Sicilianen. Dat levert een prachtige mix op van massascènes met een groot koor en dramatische persoonlijke scènes tussen de drie hoofdrolspelers.
Grijs
Zo enerverend als de opera op papier is, was de productie van De Nederlandse Opera echter niet. Regisseur Christof Loy (een bekende naam) gebruikte grijze, grauwe decors en kostuums uit verschillende tijdperken. De scènes plaatste hij vaak op onbestemde, abstracte locaties. Echt 'groots' werd de opera daar niet door. Eerder onsamenhangend en nietszeggend.
Muzikaal gezien vond ik de voorstelling wisselvallig. Het orkest kon lang niet altijd overtuigen en van de cast waren alleen Barbara Haveman (Hélene) en Burkhard Fritz (Henri) interessant. Bij zo'n opera van formaat had ik een grootser jasje verwacht.
Laatst gewijzigd: 2022-12-27 15:36:56 · Gepubliceerd: 11 september 2010 - 605