archief oud artikel 1 januari 2019 Cultuur Ede, Gelderland Het Van Baerle Trio zet de tanden in Beethoven. Het trio bestaat uit Maria Milstein, Hannes Minnaar en Gideon den Herder. Ze krijgen voor hun cd's met Beethovens complete pianotrio's lovende recensies. De Volkskrant schrijft: 'Charmant en altijd uitstekend in balans. Het trio is op zijn best wanneer de noten vragen om een melancholische toets.' De drie leden hebben allemaal ook een succesvolle solocarrière. "Een mensenleven is niet genoeg om alle facetten van de muziek te doorgronden", vindt Gideon den Herder, de cellist van het Van Baerle Trio.
Het had niet veel gescheeld of cellist Gideon den Herder was als econoom door het leven gegaan. Aan het einde van de middelbare school was het moeilijk kiezen. "Ik vond zoveel dingen leuk", vertelt hij. "Een tijdje deed ik een studie econometrie en mijn cellostudie aan het conservatorium naast elkaar, maar het werd al snel duidelijk dat het toch de cello moest worden."
Gideon heeft geen dag spijt gehad van zijn keuze. "Als je iets goed wilt doen, moet je je focussen, anders blijft het maar half. Bovendien is het vanwege het lichamelijke element beter om een serieuze muziekstudie zo jong mogelijk beginnen", vertelt hij beslist. "Iets anders kun je altijd later nog studeren." Maar die behoefte heeft Gideon op dit moment niet. "Het liefst wil ik gewoon muziek maken en me verdiepen in muziektheorie en muziekgeschiedenis. Een mensenleven is niet lang genoeg om alle facetten van de muziek te doorgronden."
Muzikantenfamilie
Die fascinatie voor muziek heeft Gideon niet van een vreemde, want hij komt uit een grote muzikale familie. "Er zijn veel Den Herders in het Nederlandse muziekleven actief", vertelt hij. "Mijn verre achternicht Maartje-Maria den Herder bijvoorbeeld is cellist in het Koninklijk Concertgebouworkest en achterneef Jeroen den Herder geeft net als ik les op het Amsterdams Conservatorium. Ook mijn broer Jonathan den Herder is cellist geworden. Behalve cellisten hebben we ook violisten en pianisten in de familie. We zouden bijna een heel orkest kunnen vormen", zegt hij lachend.Enorme luxe
Hoewel Gideons ouders zelf geen instrument bespelen, namen ze hun kinderen vaak mee naar concerten. "We woonden op ongeveer een kwartiertje fietsen afstand van het Concertgebouw. Als kind ben ik min of meer opgegroeid in de Kleine Zaal. Een enorme luxe, zoals ik er nu op terugkijk, want het cultuuraanbod in Amsterdam is, ook in vergelijking met andere Europese steden, enorm. Alle grote cellisten en strijkkwartetten heb ik in hier gehoord. Ook was ik regelmatig in de musea aan het Museumplein te vinden."Enthousiasme
Behalve naar het Concertgebouw en het Rijksmuseum namen vader en moeder Den Herder Gideon ook mee naar een open dag van de lokale muziekschool. Wat hem vooral bijstaat is dat instrumenten als gitaar, viool en klarinet weinig indruk maakten. "Ik herinner me dat mijn broer Jonathan een geweldige cellolerares had. Dat vond ik stoer en wilde ik dus ook. Het is zo belangrijk dat je als leraar behalve speeltechniek en theorie ook het enthousiasme voor je instrument weet over te brengen. Wat dat betreft heb ik geboft met mijn eerste cellodocenten. Vanaf mijn vierde had ik les van Lieke Viersen en later tot aan mijn vijftiende haar man Yke Viersen (de ouders van celliste Quirine Viersen, red.). Yke was een erg inspirerende docent, want uit het hele land kwamen leerlingen naar hem toe."Macro-economische modellen
Ondanks zijn bevlogenheid voor de cello, was muziek zeker niet het enige dat de jonge Gideon bezig hield. Naast cello studeerde Gideon ook korte tijd econometrie. "Ik was onzeker of ik mijn intellectuele nieuwsgierigheid ook kwijt kon in muziek, want juist de grote macro-economische modellen vond ik in die tijd erg interessant. Tegelijk zijn Hannes en Maria ook van die onderzoekende types. Die gedeelde grondhouding heeft ons vanaf het begin als trio gebonden. Blijkbaar zijn we alledrie op een vergelijkbare manier met muziek bezig."Van Baerle Trio
Hannes, Maria en Gideon ontmoetten elkaar op het Amsterdams Conservatorium aan de Van Baerlestraat, waar ze door hun kamermuziekdocent Dmitri Ferschtman bij elkaar werden gezet. Het bleek een schot in de roos, want het Van Baerle Trio behaalde belangrijke prijzen, zoals tijdens het ARD Concours. Het winnen van dit en andere concoursen legde het trio geen windeieren en zorgde voor veel internationale aandacht. Het Van Baerle Trio werd uitgekozen voor de ECHO Rising Stars tournee, die de drie jonge musici langs verschillende grote Europese zalen voerde, waaronder de Cité de la Musique in Parijs en als klap op de vuurpijl de Weense Musikverein.Bijzondere betekenis
Hannes Minnaar, Maria Milstein en Gideon den Herder speelden al eerder in de Edesche Concertzaal en maken dit seizoen hun rentrée. Voor dit concert koos het drietal hoogtepunten uit het pianotrio repertoire van Beethoven, Schubert en Keuris. "Met deze stukken willen we graag een mooi en afwisselend programma bieden". Maar buiten dat hebben deze stukken ook bijzondere betekenis voor de musici. "Schuberts Eerste Pianotrio is een van onze grote favorieten. Het is van een de eerste pianotrio's die we hebben ingestudeerd en waarmee we als trio volwassen zijn geworden."Keuris als verrassende keuze
Een verrassende keuze op het programma is die voor het Pianotrio van de Nederlandse componist Tristan Keuris (1946-1996). Hoewel verrassend, wie het Van Baerle Trio een beetje volgt, weet dat de drie musici de Nederlandse muziek een warm hart toedragen. Vorig januari brachten ze in TivoliVredenburg de wereldpremière van Tombeau pour Ton de Leeuw van Daan Manneke en hun eerste cd bevatte muziek van Theo Loevendie. Over wat het Pianotrio van Tristan Keuris zo bijzonder maakt vertelt Gideon: "Het zit bijzonder goed elkaar: voor je gevoel heeft iedere noot zijn juiste plek. En het slot is echt adembenemend. Recensenten noemen het vaak de ontdekking van de avond."Weggestopt in een la
Op de vraag of we nog meer Nederlandse muziek door het Van Baerle kunnen verwachten, antwoordt Gideon bevestigend: "Er moeten meer premières komen! Vaak gaat het zo dat een nieuw stuk maar één keer klinkt en dan in een la verdwijnt. Doodzonde als het goede muziek is." Juist voor het Nederlandse pianotrio ligt er een enorme kans. "Aan het begin van de twintigste eeuw werden er in het buitenland weinig stukken voor pianotrio gecomponeerd, maar in Nederland ontstond deze periode juist veel kwalitatief hoogstaande muziek. Wie weet kunnen die stukken internationaal in die leemte voorzien." Het Van Baerle Trio werkt hard aan aandacht voor het Nederlandse pianotrio en met succes: "We zien dat jonge pianotrio's deze muziek steeds vaker op hun lessenaars zetten. Hopelijk komt er een soort canon voor dit repertoire. De muziek verdient het!"
Laatst gewijzigd: 2019-01-16 11:00:56 · Gepubliceerd: 1 januari 2019 - 151