Lekkere beats in het museum

archief oud artikel 8 december 2020 Showbizz Maastricht, Limburg Festivals en dancefeesten in volle stadions; het voelt op dit moment als iets uit de vorige eeuw. Maar, dat betekent niet dat je niet kunt genieten van de tofste evenementen van over de hele wereld. Dancefotograaf Rutger Geerling (Rudgr) exposeert in het Fotomuseum aan het Vrijthof zijn hoogtepunten uit 25 jaar dancefotografie. De tentoonstelling 'This is my Church' is te bezoeken tot en met 29 augustus 2021.

Nederland bakermat voor dancemuziek

Met vijf Nederlandse dj's in de DJ Mag Top 100 van 2020, is dancemuziek misschien wel het bekendste exportproduct van ons land. En niet alleen in de dj-booth, maar ook achter de lens staat Nederland er goed op. Fotograaf Rutger Geerling is één van de vaste gezichten op wereldberoemde dance-evenementen als Tomorrowland en Ultra Music Festival. Sinds 3 oktober bekijk je tijdens zijn tentoonstelling 'This is my Church' 150 zorgvuldig geselecteerde hoogtepunten uit zijn werk. De opening van de expositie in het Fotomuseum aan het Vrijthof moest een feestje worden voor de hele dance-scene. Een 'get together', noemt de fotograaf het zelf. Maar helaas liep alles even iets anders dan gepland vanwege de oplopende coronacijfers. "Een dag van tevoren hebben we de opening afgeblazen. Armin van Buuren zou de tentoonstelling openen. We hadden het helemaal afgestemd op zijn agenda, dus dat was wel balen," vertelt Geerling.

Voel de festivalsfeer

Rutger Geerling neemt bezoekers in de expositie mee naar de unieke festivalsfeer die hij ervaart én vastlegt tijdens zijn werk. "Een dance-evenement is zoveel meer dan een dj die staat te draaien. Het is emotie, genieten van het leven, van het licht en geluid. Mijn foto's laten niet alleen de artiest zien of de vuurwerkshow. Ik vertel het verhaal van een feest. Als mensen mijn fotoseries zien, moet dat een 'wauw' bij ze oproepen. Daar had ik bij moeten zijn. Wat ik vaak de tofste beelden vind, zijn de foto's van de mensen, het publiek. Niet geposeerd. Een uniek momentje gefotografeerd." De foto's moeten overweldigen, zo is de stelling van Geerling. "Er is bijvoorbeeld een speciale Tomorrowland-kamer en bij sommige foto's moet je even gaan zitten om het op je in te laten werken."

Muziek als middel voor verbroedering

"Het mooiste compliment kreeg ik van de allereerste bezoeker. Na een half uurtje rondlopen, kwam hij naar me toe en vroeg: bent u de fotograaf? Hij zei; ik ben nu zeventig jaar en ga niet meer zo vaak naar concerten. Maar als ik hier rondloop, krijg ik spontaan zin om te dansen. Dat was zo bizar. Dat is waar ik het voor doe: mensen moeten zin krijgen om naar een feest te gaan. In het museum wil ik ook bezoekers die niks met dance hebben, laten zien hoe leuk het is." Geerling wil daarbij ook direct even een misverstand uit de wereld helpen. "Dance heeft nog weleens een drugsimago, maar dat is helemaal niet waar een evenement om draait. Bij een festival als Tomorrowland staan 72.000 mensen naast elkaar te feesten, zonder narigheid. Te genieten van muziek, van elkaar en van de verbroedering."

Dancefotografie als échte kunst

Waar een eigen expositie in een fotomuseum voor veel fotografen een lang gekoesterde droom is, had Geerling nooit verwacht dat zijn werk zou uitgroeien tot museummateriaal. "Het is heel bijzonder. Ik ben gewoon een hardwerkende fotograaf, die alles zo mooi mogelijk probeert vast te leggen voor zijn opdrachtgevers. Een museum is voor échte kunstenaars, dacht ik altijd. Tot mensen om me heen tegen me zeiden: het is wél kunst, het heeft wél diepgang. Je vertelt een verhaal. Museumdirecteur Erik de Jong zei tegen me; het is niet iets traditioneels voor in het museum, maar dat maakt het juist zo leuk. Het is daarbij ook een waanzinnig mooi museum. Zoiets moderns als dancemuziek in het oude buitenpaleis van Karel de 5e, dat geeft een prachtig contrast."

25 jaar in het vak

De tentoonstelling stond al drie jaar op de planning. "Vijf jaar geleden heb ik het boek 'This is my Church' uitgebracht, waarmee ik ook direct de Pop Media Prijs won," vertelt de fotograaf. "Voor het televisieprogramma de Reünie ben ik destijds gefilmd tijdens mijn werk in Brazilië. De directeur van het museum zag dat, vlak nadat het museum besloot om zich om te specialiseren tot fotomuseum. Hij besloot dat ik de openingstentoonstelling moest worden. Toen gaf ik aan: als we nou een jaar wachten, zit ik 25 jaar in het vak én zitten we 5 jaar na de verschijning van mijn boek. Achteraf bleek dat niet zo handig met corona, maar dat konden we toen natuurlijk niet weten."

Confronterend in coronatijd

Een logische vervolgvraag is daarbij of het niet raar is dat festivals momenteel écht alleen iets zijn voor in het museum? "Ik krijg veel reacties, ook uit de industrie die nu zo hard geraakt wordt. Het is voor sommigen zelfs ook een beetje emotioneel. Mensen smachten naar evenementen. Iedereen probeert de sector hoog te houden, maar het hakt er natuurlijk in. Daarom willen we de opening alsnog laten plaatsvinden als de tentoonstelling in februari wordt verlengd. De tentoonstelling is, hoe cliché het misschien ook klinkt, een ode aan de dancemuziek.

Laatst gewijzigd: 2021-11-09 17:15:31 · Gepubliceerd: 8 december 2020 - 2065